Depresja i obniżony nastrój są częste u pacjentów z czynnościowymi i dysocjacyjnymi objawami neurologicznymi.

Niniejsza witryna internetowa nie jest przeznaczona do szczegółowego opisywania tych objawów.

…Depresję można rozpoznać u kogoś, kto nie odczuwa smutku, ale stracił zainteresowanie codziennymi sprawami, jest zmęczony, ma słabą koncentrację, zaburzenia snu i zmieniony apetyt…

W odniesieniu do zaburzeń czynnościowych warto jednak wyjaśnić dwie rzeczy:

• Jeśli cierpisz na depresję lub obniżony nastrój, nie oznacza to, że jest to przyczyną Twoich objawów czynnościowych. Odpowiadanie na pytania lekarzy i innych osób o samopoczucie może być trudne, ale dobry lekarz zawsze powinien spytać Cię o emocje, niezależnie od Twojej diagnozy. Dla przykładu, pacjenci ze stwardnieniem rozsianym mogą cierpieć na stany lękowe i depresję. Kiedy tak się dzieje, jakość ich życia na ogół spada. Dlatego też ważne jest, aby zrobić wszystko, co możliwe, aby leczyć zaburzenia emocji, które dodatkowo wpływają negatywnie na codzienne funkcjonowanie pacjenta.

• Przyznanie się do depresji lub obniżonego nastroju nie oznacza, że jesteś „psychiczny”, „straciłeś głowę”, „masz słabą wolę” lub jakąkolwiek inną negatywną cechę. Zaburzenia emocjonalne bywają stygmatyzowane, ale nie ma ku temu powodów. Są one taką samą chorobą jak inne i wymagają diagnozy oraz leczenia.

• Najczęstszą przyczyną niepokoju i zmartwień u pacjentów z objawami czynnościowymi jest obawa związana z samymi objawami. Być może zadajesz sobie pytania takie jak: Z czego wynikają moje objawy? Dlaczego nikt mi nie wierzy? Czy wariuję? Czy w przyszłości stanę się niepełnosprawny?

Wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy, jak stawia się diagnozę depresji. Oto powszechnie stosowane kryteria diagnozowania tych schorzeń, opracowane przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne.

Zaskoczeniem może być to, że można mieć depresję bez uczucia przygnębienia i smutku. Depresję można rozpoznać u osoby, która nie odczuwa smutku, ale straciła zainteresowanie codziennymi aktywnościami, jest zmęczona, ma słabą koncentrację, zaburzenia snu i zmieniony apetyt.

Depresja może również objawiać się silnym uczuciem frustracji i złości.

Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć depresję, porozmawiaj ze swoim lekarzem, ponieważ istnieje szereg potencjalnych metod leczenia, które można zastosować. Leczenie depresji współistniejącej z FND czasami łagodzi objawy FND.

Depresja

1. Pięć (lub więcej) z poniższych objawów występowało w tym samym 2-tygodniowym okresie i oznaczało zmianę w stosunku do poprzedniego funkcjonowania; co najmniej jednym z objawów jest (1) obniżony nastrój lub (2) utrata zainteresowań lub przyjemności.

1. obniżony nastrój występuje przez większą część dnia, prawie codziennie, na co wskazuje subiektywna ocena (np. uczucie smutku lub pustki) lub obserwacja innych (np. pojawia się płaczliwość).
2. wyraźnie zmniejszone zainteresowanie lub przyjemność we wszystkich lub prawie wszystkich czynnościach przez większą część dnia, prawie codziennie (na co wskazują subiektywne relacje lub obserwacje innych osób)
3. znaczna utrata masy ciała bez stosowania diety lub przyrost masy ciała (np. zmiana o więcej niż 5% masy ciała w ciągu miesiąca) lub prawie codzienny spadek lub wzrost apetytu.
4. bezsenność lub nadmierna senność prawie codziennie
5. niemal codzienne pobudzenie lub opóźnienie psychomotoryczne (obserwowane przez innych, a nie tylko subiektywne uczucie niepokoju lub spowolnienia)
6. zmęczenie lub utrata energii prawie codziennie
7. niemal codzienne poczucie bezwartościowości lub nadmiernego lub niewłaściwego poczucia winy (które może mieć charakter urojeniowy) (nie tylko wyrzuty sumienia lub poczucie winy z powodu choroby)
8. zmniejszona zdolność myślenia lub koncentracji lub niezdecydowanie występujące prawie codziennie (albo subiektywnie, albo według obserwacji innych)
9. nawracające myśli o śmierci (nie tylko strach przed śmiercią), nawracające myśli samobójcze bez konkretnego planu lub próba samobójcza lub konkretny plan popełnienia samobójstwa

• Objawy nie są spowodowane chorobą afektywną dwubiegunową.
• Objawy powodują klinicznie znaczący niepokój lub upośledzenie w społecznych, zawodowych lub innych ważnych obszarach funkcjonowania.
• Objawy nie są spowodowane bezpośrednim fizjologicznym działaniem substancji (np. narkotykiem, lekiem) ani ogólnym stanem chorobowym (np. niedoczynnością tarczycy).
• Objawy nie dają się lepiej wytłumaczyć żałobą, tj. po stracie bliskiej osoby objawy utrzymują się dłużej niż 2 miesiące lub są ciężkie.